روز دهم بهمن ماه روز برگزاری جشن سده یا سدگ بوده واز دیرباز این جشن در ایران زمین برگزار می شود. از آنجایی که ما ایرانیان آفریدگار را فروغ بی پایان می دانستند و نیز نور و روشنایی را حاصل از تجلی اهورامزدا می دانستند و هنگام ستایش خدا رو به سوی خورشید یا آتش یا هر روشنایی دیگری می ایستادند.درخصوص نام او چنان است که تا نوروز پنجاه روز و شب است جشن سده که در دهم بهمن است درست صد روز پس از آغاز زمستان پنج ماه بوده( ما ایرانیان سال را به دو فصل تقسیم می کردیم که عبارت بود از 7 ماه تابستان و یک زمستان پنج ماه) ونام سده هم اشاره به گذشتن از صد روز از آغاز زمستان است ..

چگونگی برگزاری جشن:

ما ایرانیان شب سذک یا سدک، دود بر می انگیزیم  تا دفع مضرات شود .افروختن و شعله و نوشیدن شراب و میکساری و تفریح نمودن در گرد آتش جزء رسوم ما بوده در پایان باید مطرح شود که ما باید در شرایط سخت این رسم و رسومات خود را حفظ کنیم. همان طوری که در دوره مغول، این جشن بدست فراموشی بود.. اجدادمان از مازندران ، کردستان ،کرمان ،یزد ،سیستان بلوچستان ، لرستان ودیگر نقاط ایران وجوداین جشن ها را حفظ کردند وپرچم فرهنگمان رابتوانند به نسل آینده وطن  بدهند و حالا نوبت ماست اینطور نیست؟

از تمام کسانی که برای حفظ فرهنگ ایران دفاع کردند متشکریم و تمامی اینها جزو اسطورهای ایرانند